- 210 52 21 024Τηλ. Κέντρο
- 210 26 37 691Υποκατάστημα
ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας
ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας
Πρόσφατα η Κυβέρνηση υπέγραψε δύο Συμφωνίες, με την Γαλλία και τις ΗΠΑ, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό μας ενδυναμώνουν σαν Χώρα και μας καθιστούν ακόμη πιο υπολογίσιμους στο ευρύτερο γεωγραφικό μας σημείο. Και αυτό γιατί, όταν δύο Κράτη που μετέχουν στους «επτά» πιο ισχυρούς του πλανήτη, δέχονται να συνεργαστούν μαζί μας, αυτομάτως ο όποιος επιβουλέας πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά, πριν πράξει ό,τι και όσα φαντασιώνεται και κάθε λίγο εξαγγέλλει.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη είναι σημαντικές και σίγουρα, θα σηματοδοτήσουν την εικόνα της για την επόμενη δεκαετία. Εικόνα, που θα συμπεριλαμβάνει την οικονομική της πορεία, την ενεργειακή της πορεία και την στρατιωτική της ταυτοχρόνως τόσο μεμονωμένα όσο και αυτοτελώς η κάθε μία.
Έχουν περάσει ένδεκα μήνες από τα περυσινά σκληρά μέτρα που λήφθηκαν για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, έχουν έρθει τα εμβόλια, έχουμε όλοι πλήρη «εικόνα» της πορείας των νοσούντων και των γεμάτων κλινών στις ΜΕΘ και όμως, υπάρχουν ακόμη πολλοί συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αρνούνται να εμβολιαστούν και με άκρως προκλητικό τρόπο διατυμπανίζουν τη θέση τους αυτή, δημιουργώντας επεισόδια διαφόρων μορφών. Εδώ τίθεται ένα ερώτημα και ένα δεδομένο. Το ερώτημα είναι, με ποιες επιστημονικές γνώσεις εμμένουν στην αντιεμβολιαστική τους τοποθέτηση, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την οικογένεια και τον κοινωνικό και εργασιακό τους περίγυρο και το δεδομένο είναι, ότι όσοι έχουν εμβολιαστεί, δεν πέθαναν, δεν «έβγαλαν ουρές και κέρατα», αντιμετωπίζουν σε πολύ μεγάλα ποσοστά πιο ήπια τον κορωνοϊό και δεν βάζουν κανέναν σε κίνδυνο ζωής. Παρά ταύτα, οι αντιεμβολιαστές πρέπει να νιώθουν χαρούμενοι και υπερήφανοι, γιατί για μία ακόμη φορά κατόρθωσαν, να οδηγήσουν την κατάσταση στη Β. Ελλάδα και ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη σε τέτοιο σημείο, ώστε να ληφθούν εκ νέου έκτακτα μέτρα. Το δε σημείο που έχει φθάσει η κατάσταση, δεν αμφισβητείται από κανέναν, αφού είναι προϊόν επιστημονικής μελέτης των δεδομένων. Αν ληφθεί υπ’ όψιν, ότι από τις 13 Σεπτεμβρίου έχουν τεθεί σε ισχύ μέτρα ελέγχου κατά την είσοδο σε δημόσιες υπηρεσίες, εστιατόρια, καφέ, μπαρ κλπ εύλογα μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι τα μέτρα αυτά στη Θεσσαλονίκη εφαρμόζονται πλημμελώς. Άλλως, δεν θα είχαμε οδηγηθεί στα περιοριστικά μέτρα. Η δε πλημμέλεια αφορά όλους, από τον κάθε πολίτη που δεν προσέχει και τον κάθε επιχειρηματία που χάριν του πελάτη δεν ελέγχει τα ιατρικά έγγραφα έως την Ηγεσία της Αστυνομίας της πόλης που έχει γίνει απλώς θεατής των συμβάντων. Τα δε «σενάρια» ότι αυτό συνέβη, για να μην πραγματοποιηθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις στην πόλη, μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει, αφού δεν μπορεί να στηριχθεί σε καμία λογική σκέψη και συνειρμό. Εξ’ άλλου, από «σενάρια και θεωρίες συνομωσίας» έχουμε πια γίνει αποδέκτες χιλιάδων. Οι θάνατοι όμως όσων νοσούν και δεν είναι εμβολιασμένοι, σε συντριπτικό ποσοστό, είναι κάτι, που δεν αποτελεί σενάριο αλλά την σκληρή πραγματικότητα. Όταν μάλιστα, η οικονομική ζωή της Χώρας και της Θεσσαλονίκης έχει αρχίσει και κινείται σε ανοδική τροχιά, είναι κρίμα να μας απασχολεί σαν είδηση το κομμάτι των αντιεμβολιαστών και όχι το επιχειρηματικό, το οποίο είναι η ζωντανή απόδειξη προόδου. Γιατί τα φώτα της προβολής έπρεπε να έχουν εστιάσει στη γενναία προσπάθεια όλων αυτών των ανθρώπων, που με μεγάλο αγώνα ξεπερνούν όσα η κρίση προκάλεσε και δημιουργούν την επόμενη ημέρα. Κι μέσα σ’ αυτό το δύσκολο τοπίο της Θεσσαλονίκης, προέκυψαν και τα επεισόδια ανάμεσα σε μαθητές, αντιεξουσιαστές και όσους άλλους βρέθηκαν στη Σταυρούπολη, τον Εύοσμο και το κέντρο της πόλης με τις πορείες. Πέραν της κοινωνικής αναταραχής, των αστυνομικών μέτρων και των πολιτικών προεκτάσεων των επεισοδίων, είναι πολύ εύκολο να σκεφτούμε, την υπερμετάδοση του κορωνοϊού σε όλο αυτό το πλήθος ανθρώπων, όπου συμμετείχαν χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης. Και όλα αυτά, για την πιο αγαπημένη πόλη μας και ένα διαχρονικό τόπο προορισμού. Εν κατακλείδι, όπως έχει πλειστάκις τοποθετηθεί ο Πρωθυπουργός, είναι ευχής έργον, να μην «κλείσει» πάλι όλη η Χώρα και για χατίρι κάποιων να γονατίσουν οι πολλοί. Γιατί πλέον, αν ληφθούν συνολικά μέτρα, θα μιλάμε για ολοκληρωτική καταστροφή των πάντων. της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Σημαντικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή, τα οποία δυνητικά μπορούν να αλλάξουν μέχρι ενός σοβαρού σημείου τα μέχρι σήμερα θεωρούμενα «δεδομένα» και να δημιουργήσουν νέες καταστάσεις, σε μερικώς αχαρτογράφητα ύδατα.
Αίφνης, η ανθρωπότητα έμαθε για τη νέα Συμμαχία μεταξύ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας, με σκοπό τον εξοπλισμό της τελευταίας με πυρηνικά υποβρύχια και προς αντιμετώπιση της Κίνας, η οποία εδώ και καιρό έχει στοχοποιηθεί ευθέως, αρχής γενομένης από τον εμπορικό τομέα. Η εξέλιξη αυτή είναι άκρως σημαντική τόσο από πλευράς των εμπλεκομένων μερών όσο και από πλευράς των μή εμπλεκομένων μερών. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει πλέον ένας ειδικότερος ¨συνεταιρισμός¨ εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ, ο οποίος ουδείς γνωρίζει, εάν θα κινείται μόνος του και όποτε κρίνει ο ίδιος, αυτόνομα ή θα επικαλείται τα αντίστοιχα άρθρα συνδρομής της γενικότερης Συμμαχίας και θα κινητοποιεί το σύνολο των Κρατών που απαρτίζουν την Συμμαχία. Κατόπιν, τίθεται ευθέως θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ των γενικών Συμμάχων, δεδομένου ότι κάποιοι εξ’ αυτών (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία) επιλεκτικά εξοπλίζουν με πυρηνικά όπλα, όποιον αποφασίσουν. Οι υπόλοιποι Σύμμαχοι θεωρούν εαυτούς «δευτέρας κατηγορίας», αφού το οπλοστάσιό τους και η ανανέωσή του στηρίζονται αποκλειστικά από τις διαθέσεις ή καλύτερα, από τα σχέδια των λοιπών Συμμάχων. Επίσης, ουδεμία προγενέστερη ενημέρωση υπήρξε και άπαντες οι λοιποί Σύμμαχοι «τρέχουν», για να διευκρινίσουν τις εμπορικές σχέσεις τους ή τις Συμφωνίες που ήδη υλοποιούνται με την Κίνα. Υλοποίηση, που συμπεριλαμβάνει λιμάνια, αεροδρόμια, εμπορικούς σταθμούς κλπ. Και ενώ περιμέναμε, να υπάρξουν αντιδράσεις από πλευράς Κίνας, είναι η Γαλλία αυτή που εκτέθηκε περισσότερο απ’ όλους και γι’ αυτό έχουμε δει μόνο δικές της αντανακλαστικές κινήσεις. Έχει να διαχειριστεί πολλά και σοβαρά ζητήματα, όπως πχ τα δισεκατομμύρια ευρώ που θα απωλέσει η αμυντική της βιομηχανία λόγω της διάλυσης της συμφωνίας με την Αυστραλία για την κατασκευή υποβρυχίων, την αξιοπιστία της σαν μία εκ των Ισχυρών Δυνάμεων με πυρηνικά, η οποία επλήγη καίρια τόσο από την μή γνώση της για τη νέα Συμμαχία όσο και από την μή συμμετοχή της σε αυτή, τη θέση της στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα που θα δημιουργηθούν και η οποία πλέον είναι υποτιμημένη, την εμπορική της διαδρομή στο παγκόσμιο στερέωμα κλπ. Σε κάθε περίπτωση, η αρμόδιες Υπηρεσίες των Γάλλων «πιάστηκαν στον ύπνο», αφού ουδέν γνώριζαν περί της εξέλιξης αυτής και εξέθεσαν εαυτόν αλλά και την Κυβέρνησή τους. Η Κίνα μέχρι στιγμής έχει εκδώσει μία τυπική ανακοίνωση διαμαρτυρίας και μέχρι εκεί. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τους ενδιαφερόμενους, αφού εντός των κλειστών τειχών του Πεκίνο δεν είναι εύκολη η πρόσβαση στη γνώση των όποιων αποφάσεων παρθούν, οι οποίες και σίγουρα θα παρθούν. Αποφάσεις με βαρύτητα αφού η Κίνα διαθέτει δικό της οπλοστάσιο, δικό της Στρατό πολλών εκατομμυρίων, δικό της νόμισμα και δική της τεράστια παγκόσμια εμπορική δύναμη, τα οποία την κατατάσσουν στις τρεις Υπερδυνάμεις. Η έτερη Υπερδύναμη, η Ρωσία, παρακολουθεί τις εξελίξεις και σίγουρα, θα έχει λόγο σε αυτές. Η στενότερη ή ευρύτερη περικύκλωσή της δεν είναι ανεκτή, πέραν των ορίων που έχει θέσει η ίδια και στην πράξη υπερασπίζεται, σε συνδυασμό όμως με το ότι βρέθηκαν οι «πρόθυμοι», για να τα τσακωθούν με την Κίνα και να κάνουν εν μέρει και την δική της δουλειά. Όλα αυτά, είναι δυστυχώς προάγγελος δυσμενών εξελίξεων, οι οποίες θα συμπαρασύρουν και την Χώρα μας. Είναι όμως άλλη μία απόδειξη, του τρόπου που αποφασίζουν και ενεργούν οι ισχυροί Σύμμαχοί μας, οι οποίοι αποβλέπουν μόνο στους δικούς τους σχεδιασμούς. Η πρόσφατη μάλιστα δήλωση του Αμερικανού Ναυάρχου Διοικητή των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ ότι οι «διαφορές μας» με την Τουρκία δεν αποτελούν πρόβλημα του ΝΑΤΟ αλλά είναι «διμερές πρόβλημα αμφισβητούμενων περιοχών δύο Κρατών», δεν επιτρέπει πολλά περιθώρια παρερμηνείας τόσο στην ουσία της όσο και στον τύπο της, ο οποίος δεν τηρήθηκε ούτε για τα μάτια του κόσμου … της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Ολοκληρώθηκε η παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, με τα εγκαίνια, την ομιλία και την μακρά συνέντευξη τύπου στους δημοσιογράφους, η οποία είναι και η χρυσή ευκαιρία για υποβολή ερωτήσεων καλύπτουσες όλους τους τομείς.
Η αξιοπιστία ενός προσώπου ή μιας Χώρας ή ενός θεσμού είναι πολύ σοβαρό θέμα και αντανακλά αυτό ακριβώς, που κατανοούμε όλοι από την ανάγνωση και μόνο της λέξης. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς παρερμηνείες, χωρίς αστερίσκους. Είσαι αξιόπιστος ή δεν είσαι.
Σαφώς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα αναλάβει ρόλο και μάλιστα πρωταγωνιστικό στον σχεδιασμό της επόμενης μέρας των καταστροφικών πυρκαγιών και την υλοποίηση των έργων και των δράσεων για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και την ανακούφιση των πληγέντων.
Η Ελλάδα μας βιώνει τα δικά της προβλήματα, με ένα εκρηκτικό “δίδυμο” να έχει πατήσει πόδι και να δείχνει σημάδια παραμονής και ο λόγος φυσικά γίνεται για τις πυρκαγιές και τον κορωνοϊό.
Ήταν, δυστυχώς, θέμα χρόνου η επιβεβαίωση σε όσα έγραφα αναφορικά με τους εμπρησμούς και την απαραίτητη, αλλά όχι και υπαρκτή, πρόβλεψη και λήψη μέτρων εκ μέρους των αρμοδίων. Δεν απαιτούνται ¨μαντικά¨ χαρίσματα σε αυτή τη Χώρα, για να μπορέσεις να διακρίνεις τα κακώς κείμενα και να διαβλέψεις τις συνέπειες, το μέγεθος των οποίων απλώς διαφέρει. Απαιτείται μία αντικειμενική άποψη της καθημερινότητας σε συνδυασμό με την ιδία γνώση προσώπων και καταστάσεων. Κοινώς, δεν μπορείς να είσαι κρυμμένος στον γυάλινο πύργο σου, να ακούς τους κόλακες περί της εξαιρετικής πορείας των πραγμάτων και να μην έχεις επαφή με την κοινωνία και τα θέματα που την απασχολούν.
Μεσούντος του θέρους, τίποτα μοιάζει να μην έχει αλλάξει σε πρακτικές και νοοτροπίες, με το εγώ να υπερισχύει του εμείς και εν τέλει, να τίθεται εύλογα το ερώτημα: πόσες Ελλάδες έχουμε;
Εν τέλει, η Τουρκία δεν σταματάει σε τίποτα, δεν σέβεται τίποτα και με κάθε προκλητικό τρόπο γνωστοποιεί τις αποφάσεις της, ως απόρροια των ονειρώξεων της Ηγεσίας της. Η τελευταία της ενέργεια αφορούσε την Αμμόχωστο, όπου τροποποιεί τα ισχύοντα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και καθιστά το ψευδοκράτος συνομιλητή όλων, ακόμη και των Ελληνοκυπρίων.
Κάθε χρόνο ο Ιούλιος είναι ο μήνας που πρέπει να μας θυμίζει την κατάληψη μέρους της Κύπρου αλλά και τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ, που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για την προάσπιση Ελληνικού εδάφους. Τους τελευταίους στρατιώτες της Πατρίδας μας οι οποίοι ενεπλάκησαν σε συνθήκες πολέμου και τους οποίους οφείλουμε, να τιμούμε ως αληθινούς ήρωες.
Η Κυβέρνηση, ένα και πλέον έτος μετά την έλευση του κορωνοϊού, έχει αντιμετωπίσει την πρωτόγνωρη πανδημία με επιτυχία και αυτό αποδεικνύεται από τους αριθμούς – οι οποίοι πάντα λένε την απλή αλήθεια.
Ο παγκόσμιος οικονομικός χάρτης επαναπροσδιορίζεται και σε λίγο διάστημα θα αναδειχθούν εκείνοι οι τομείς εργασίας, που θα έχουν καθοριστικό ρόλο για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Είναι μία κρίσιμη χρονική συγκυρία και οι «Μεγάλοι» του πλανήτη έχουν αρχίσει τον αδυσώπητο αγώνα μεταξύ τους, με σκοπό την τελική κυριαρχία του Ενός. Αυτού που θα ελέγχει την οικονομία στο μέγιστο βαθμό και μαζί, θα ελέγχει και αντίστοιχες Χώρες.
Η Ελλάδα ακολουθεί μία σταθερή πορεία, πέραν όλων όσων ανέκυψαν λόγω του κορωνοϊού, στην εξωτερική της πολιτική, η οποία στηρίζεται στο δίπτυχο εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και μονομερώς με τη μέγιστη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Σημαντικό ρόλο της διπλωματίας μας αναλίσκουμε στο θέμα της Τουρκίας, το οποίο όμως σε κεντρικό επίπεδο αντιμετωπίζεται σαν Ευρωπαϊκό και όχι σαν διμερές.
Έχει προγραμματιστεί και σύντομα θα πραγματοποιηθεί η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στη Χώρα μας. Μία επίσκεψη, η οποία δεν μοιάζει να έχει ουσιαστικό ενδιαφέρον, αφού δεν πρόκειται, η Τουρκία να μεταβάλλει την στάση της σε κανένα απ’ όλα τα ανοικτά θέματα που έχουμε κι έτσι, θα συνεχίσουν να είναι ανοικτά.
Λίγο, ως πολύ, φαντάζομαι, οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί σε κάποιο σπίτι όπου, κυρίως πιο μεγάλης ηλικίας κυρίες, αλλά και κύριοι έχουν επιδοθεί στο ευγενές ψυχοτεχνικό χαρτοπαίγνιο της μπιρίμπας. Ανάμεσά τους, σχεδόν κατά κανόνα, υπάρχει και μία παίκτρια, ή κάποιος εκ των κυρίων, που προκειμένου να συγκεντρώσει πολλούς πόντους και να κερδίσει, επιδίδεται μετά μανίας στο να μαζεύει από το τραπέζι ότι φύλλα πετούν οι υπόλοιποι. Τελικά, το σύνηθες είναι να μην μπορεί να διαχειριστεί ούτε τον όγκο των χαρτιών που δεν ξέρει που να τα βάλει, ούτε και να τα ταιριάξει αφού πρόκειται για συνονθύλευμα με πολύ μικρή αξία. Αποτέλεσμα είναι, όχι μόνο να μην κερδίζει, αλλά και να «γράφει» πάνω της όλη την σαβούρα που έχει μαζέψει. Και αν αυτή η τακτική είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένη στα χαρτοπαίγνια, φανταστείτε τι γίνεται όταν εφαρμόζεται στην πολιτική. Τα τελευταία χρόνια, ιδίως λόγω της κρίσης που πραγματικά προκάλεσε φοβερή φθορά σε κόμματα και στελέχη, που ήρθαν αντιμέτωπα με την ηθική και την ιδεολογία τους χάριν της τήρησης των αυστηρών μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής, στο τραπέζι της πολιτικής σκηνής βρέθηκαν πολλά «κομματικά ορφανά». Από γυρολόγους της πολιτικής, εκδιωγμένους, αντάρτες, ανεξαρτητοποιημένους, αποχωρήσαντες, σκοπίμως εξαφανισμένους μέχρι να ξεχαστεί η μέχρι τότε πολιτική τους πορεία και επιλογές, καιροσκόπους της πολιτικής και άλλους. Τους περισσότερους εξ αυτών τους μαζεύει κατά κύριο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποίο έχει μετεξελιχθεί σε ιδεολογικό σουπερμάρκετ όπου όλοι χωράνε, όσο αντίθετες πορείες και αν ακολουθούσαν μέχρι να μπουν στις τάξεις του. Και η πρακτική αυτή… των μπιριμπο-παικτών που μαζεύουν αδιακρίτως ότι πέφτει, ή πετιέται δεν περιορίζεται μόνο στο τραπέζι της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Επεκτείνεται και σε αυτό της διεκδίκησης της διοίκησης των τοπικών κοινωνιών. Χαρακτηριστικό είναι ότι με πρωτοβουλίες (μεγάλο-παραγόντων) και στελεχών της Κεντροαριστεράς, επιχειρείται η συγκέντρωση όλων των «ηττημένων» στις τελευταίες εκλογές της Αυτοδιοίκησης σε δήμους που κερδήθηκαν από υποψηφίους υποστηριζόμενους από το κυβερνόν κόμμα. Ήδη έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες προσέγγισης στο πλαίσιο προετοιμασίας για τις επόμενες εκλογές, αλλά το εγχείρημα, όπως ακούγεται δεν πηγαίνει και πολύ καλά και σε κάποιες περιπτώσεις οι προσωπικές φιλοδοξίες και το ετερόκλητο του πράγματος υπερίσχυσαν. Όπως και στη μπιρίμπα, είναι δύσκολο να διαχειριστείς τόσα φύλα, αλλά ακόμη και αν καταφέρεις να τα χωρέσεις στα χέρια σου πόντους δεν θα πάρεις αφού είναι τόσο διαφορετικά που το ιδεολογικό τους αποτύπωμα είναι ασαφές και η αξία του μικρή και αμφισβητήσιμη. Άσε, δε, που αν χάσεις την παρτίδα θα σου μείνουν αμανάτι και θα πρέπει, τόσο να «γράψεις» όλες τους τις «αμαρτίες» πάνω σου, όσο και να διαχειριστείς την γκρίνια που συνήθως ακολουθεί μίας ήττας. Ά. Δημητρίου
Είτε μας αρέσει είτε όχι, οφείλουμε να παραδεχθούμε ένα γεγονός, σε σχέση με το πώς κινούνται τα πράγματα στην Ελλάδα μας. Όλα προέρχονται από την «παρέα» και γίνονται για την «παρέα». Βασικός και απαράβατος κανόνας κοινωνικής συμπεριφοράς η «παρέα», αφού ουδείς νοείται να μην έχει την παρέα του – τα φιλαράκια του – τους κολλητούς του, με τους οποίους θα συζητήσει τα πάντα, θα αναλύσει περισσότερα από τα πάντα και θα σχεδιάσει ακόμη πιο μεγαλεπήβολα τα πάντα. Με έναν όμως όρο: η «παρέα» πάνω απ’ όλα.
Το πολεμικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στην Ουκρανία σταμάτησε, χωρίς ακόμη να έχουν γίνει γνωστές οι αιτίες αυτής της θετικής εξέλιξης. Αιτίες, οι οποίες μπορούν να προσδιοριστούν είτε στη λογική είτε στην οικονομία είτε στην υποχώρηση έναντι του ισχυρού αντιπάλου και με δεδομένο ότι τελικά δεν θα έχεις όση εξωτερική βοήθεια ήθελες είτε σε συνδυασμό αυτών.
Μετουσιώνονται στις προϋποθέσεις οι οποίες εν καιρώ αναμένεται να δώσουν νέα πνοή στην πόλη- που επί σειρά ετών είχε αφεθεί στην τύχη της- οι προεκλογικές εξαγγελίες και τα σχέδια της δημοτικής Αρχής Αγίων Αναργύρων- Καματερού.
Η Ανάσταση του Κυρίου, μακάρι να φέρει άμεσα μαζί της και την «ανάσταση» όλων μας από τα τόσα που βιώνουμε, σαν απόρροια της πανδημίας του κορωνοϊού. Πρωτίστως, να θωρακιστούμε με τον εμβολιασμό και κατόπιν, να βάλουμε σε ρυθμούς την καθημερινή ζωή μας τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ ήταν ηθικά και ιστορικά επιβεβλημένη και σίγουρα, δεν ήταν μία πρόχειρη απόφαση και μία γρήγορη ενέργεια. Είναι δεδομένο, ότι υπήρξε συνεχής επικοινωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, κάτι που έγινε ευρέως γνωστό και με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο Προέδρων την αμέσως προηγουμένη της αναγνώρισης.
Το μέτωπο που έχει ανοιχθεί στην Ουκρανία, αντί να παρουσιάζει σημεία αποκλιμάκωσης, συνεχώς διογκώνεται και η πορεία του κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική για εξομάλυνση δείχνει. Πέραν των όποιων πολιτικών δηλώσεων και ρητορικών αντιπαραθέσεων, η δύναμη πυρός που έχει συγκεντρωθεί από την Ρωσία, δεν επιτρέπει περιθώρια παρερμηνειών, για το τι θα συμβεί, όποτε αρχίσουν οι πολεμικές συρράξεις.
Η τωρινή επίσκεψη του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία έρχεται σε μία χρονική περίοδο, κατά την οποία θεωρείται σίγουρο, ότι ουδέν ουσιαστικό θα εισφέρει στο όλο κλίμα, το οποίο για μεγάλο χρονικό διάστημα καλλιεργεί ο Τούρκος Πρόεδρος. Κλίμα απόλυτης έντασης, αμφισβήτησης των πάντων, επίδειξης των απαιτήσεών του, αμιγώς επεκτατικό εις βάρος της Ελλάδας κοκ.
Η χώρα μας συνεχίζει στους ρυθμούς του κορωνοϊού και των εξ’ αυτού πάρα πολλών αλλαγών που έχουν έρθει στην καθημερινότητά μας. Για μήνες έχουμε εκούσια «αυτοαπομονωθεί» απ’ όσα συμβαίνουν εκτός συνόρων και τα οποία είναι πολύ σοβαρά και αποτελούν προοίμιο των επομένων καταστάσεων. Το θέμα της Ουκρανίας δεν έχει λάβει τις σωστές του διαστάσεις σε ανάλυση και δημοσιότητα, αν και αποτελεί το κορυφαίο παγκόσμιο ζήτημα και, σίγουρα, προάγγελο τεράστιων εξελίξεων. Οι αναφορές μου είναι συνεχείς στο θέμα αυτό, γιατί η επερχόμενη σύγκρουση Ρωσίας και Ουκρανίας έχει προ πολλού ξεφύγει – αν και μάλλον ποτέ δεν ήταν - από το επίπεδο των διμερών διενέξεων και αφορά το σύνολο της Ευρώπης, ομού με την υπερατλαντική συμμετοχή. Έχει αρχίσει σαν κάτι «μικρό» αλλά η εξέλιξή του καλό θα ήταν, να μην είναι «παγκόσμια», δεδομένων των εμπλεκομένων μερών αλλά και των οπλικών συστημάτων που αυτά διαθέτουν. Ήδη, υπάρχουν οι πρώτες ανταλλαγές πυροβολισμών και βολών πυροβολικού, υπάρχουν τα πρώτα θύματα, υπάρχουν οι υποκινητές και υπάρχουν οι πρόθυμοι. Η αιτία ήταν εύκολο να ανευρεθεί, δεδομένης της ιστορικής πορείας των δύο Κρατών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εντεύθεν και η κάθε πλευρά ευελπιστεί σε ανάλογα οφέλη, όποιας μορφής είναι δυνατόν όπως εθνικιστική υπεροχή, οικονομία, εξοπλισμούς, ένταξη σε Οργανισμούς κλπ. Τα οφέλη αυτά μάλλον δεν απασχολούν την Ρωσία, λόγω της παγκόσμιας θέσης της αλλά απασχολούν σε μεγάλο βαθμό την Ουκρανία, λόγω της γεωγραφικής θέσης της. Και η απασχόληση αυτή έχει γίνει αντιληπτή από ενδιαφερόμενους, οι οποίοι κρίνουν αναλογιζόμενοι μόνο το δικό τους συμφέρον και αποφασίζουν τις επόμενες κινήσεις. Στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων και στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, κάτι που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Μόσχας. Επίσης, είχαμε και έχουμε τις συνεχείς αναφορές εκ μέρους των ΗΠΑ, ότι οι σύμμαχοι δεν εισφέρουν τα συμφωνηθέντα στο ΝΑΤΟ. Τώρα, έχουμε τη νέα Κυβέρνηση στις ΗΠΑ, η οποία ευθέως τοποθετήθηκε τόσο για τον Ρώσο Πρόεδρο όσο και για την Κίνα. Και σαν επιστέγασμα όλων αυτών, έχει αρχίσει το θέμα της Ουκρανίας. Σίγουρα, μόνο τυχαία δεν είναι η σειρά των γεγονότων και σίγουρα, δεν είναι άσχετα μεταξύ τους. Αν έχει ληφθεί η απόφαση για πολεμική αναμέτρηση με την Ρωσία, ευχή όλων πρέπει να είναι, να έχουν τοποθετηθεί στο τραπέζι και όλα τα πιθανά σενάρια και αποτελέσματα. Η σημερινή Ρωσία δεν έχει καμία σχέση στις Ένοπλες Δυνάμεις της με αυτή προ εικοσαετίας και ο σημερινός Πρόεδρος της Ρωσίας έχει αποδείξει, ότι σε όλα τα επίπεδα μόνο αμελητέα προσωπικότητα δεν είναι. Οι ΗΠΑ κατανοούν την κατάσταση και επιθυμούν για λόγους τυπικούς αλλά και ουσιαστικούς, την, σε κάποια χρονική στιγμή, εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην υπόθεση αυτή. Στο σημείο αυτό αρχίζουν τα εσωτερικά θέματα της Συμμαχίας, αφού τα δεδομένα έχουν τροποποιηθεί αρκετά εδώ και χρόνια. Οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις της Γερμανίας και της Γαλλίας έχουν διαμορφώσει την εσωτερική τους οικονομική και εν γένει πολιτική στηριζόμενες στις εμπορικές σχέσεις τους με την Ρωσία, ενώ οι όποιες διαφωνίες αρχίζουν και τελειώνουν σε ρητορικό επίπεδο ή της λήψης οικονομικών μέτρων, τα οποία δεν έχουν αποδώσει. Τώρα, που θα πρέπει να πάρουν ευθεία έμπρακτη θέση εντός του ΝΑΤΟ, υπάρχει πρόβλημα. Και οι Κυβερνήσεις των Χωρών αυτών γνωρίζουν αφ’ ενός, την διασφάλιση της ακεραιότητάς τους λόγω της αμερικανικής στήριξης αλλά αφ’ ετέρου, την στρατιωτική και οικονομική δυσπραγία τους έναντι της Ρωσίας. Η εικόνα των Ρωσικών πυραύλων να στοχεύουν Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δεν θα αρέσει σε κανέναν και πολύ περισσότερο στις Κυβερνήσεις τους, όταν μάλιστα σε λίγο θα αιτηθούν μέσω εκλογικών αναμετρήσεων ανανέωσης της εμπιστοσύνης των πολιτών σε αυτές. Η Ελλάδα θα ακολουθήσει τις επιλογές των ΗΠΑ και ήδη, με το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και την Σούδα σε αμερικανική διαχείριση, η εμπλοκή της είναι σίγουρη. Εμπλοκή, που και αν δεν είναι σε στρατιωτικό προσωπικό σε μάχιμες θέσεις, είναι εξίσου σοβαρή σε επίπεδο υποστήριξης. Ούτως ή άλλως δεν είμαστε σε θέση επιλογής των ενεργειών μας, αλλά είμαστε ή πρέπει να είμαστε σε θέση, να αποκομίσουμε οφέλη – όπως όλοι – από αυτές. Η συνέχεια δε, της διαμάχης στην Ουκρανία μάλλον προοιωνίζει ηρεμία στα Ελληνοτουρκικά, αφού ουδείς της Νατοϊκής πλευράς θα ανεχτεί ένα δεύτερο εσωτερικό μέτωπο. Το πιο κρίσιμο σημείο είναι η οριοθέτηση της διαμάχης σε τοπικό επίπεδο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα κάνουμε λόγο για παγκόσμια εμπλοκή. Και αυτό είναι εύκολο πλέον, λαμβανομένων υπ’ όψιν τόσο των αποστάσεων που διανύουν και καλύπτουν τα σύγχρονα οπλικά συστήματα όσο και των δυνατοτήτων για πλήγματα που έχουν. της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Έχουμε αναφερθεί στις τεράστιες γεωπολιτικές αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί και αυτή την στιγμή, είναι στο στάδιο της τελικής προετοιμασίας για υλοποίησή τους. Οι «υπερδυνάμεις» είναι βέβαιο, ότι θα αναμετρηθούν μεταξύ τους, με τελικό στόχο της επικράτηση του «ενός» και τις υπόλοιπες να ακολουθούν, στο βαθμό που θα τους επιτραπεί. Η αναμέτρηση αυτή δεν συμπεριλαμβάνει στο σχεδιασμό της μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά πιο μικρές και στοχευμένες, σε τέτοιο δε επίπεδο, όπου άμεσα θα αντικατασταθούν και θα υπάρξουν οικονομικές κυρώσεις, αφού είναι δεδομένο, ότι η οικονομία και ο τρόπος διαχείρισής της αποτελεί το καλύτερο «όπλο» του παρόντος.
Το να είσαι μία από τις τρεις «υπερδυνάμεις» του πλανήτη μας, είναι καλό σε πολλά επίπεδα, αφού σου δίνει δικαιώματα – έως κάποιες φορές στο σημείο της κατάχρησης – εφ’ όλων όσων συμβαίνουν αλλά και στη διαμόρφωση όσων θα συμβούν.
Τα κρούσματα του κορωνοϊού συνεχίζουν να παραμένουν σταθερά σε υψηλά επίπεδα, τα νοσοκομεία είναι σε οριακά επίπεδα από τις εισαγωγές ασθενών και η οικονομική ζωή έχει βαλτώσει κανονικά. Όλα αυτά, πέντε μήνες μετά τα τελευταία μέτρα που άρχισαν τον περασμένο Νοέμβριο και ένα και πλέον χρόνο μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού. Πληροφορίες αναφέρουν, ότι η επιτροπή των ειδικών ετοιμάζεται, να εισηγηθεί σταδιακή άρση των μέτρων και, ταυτοχρόνως, σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα.
Η πανδημία και η διάρκειά της μας έχουν δημιουργήσει πάρα πολλά προβλήματα και σε πάρα πολλούς τομείς τόσο στην ψυχική μας υγεία όσο και στα επαγγελματικά, οικονομικά κλπ. Δύσκολες καταστάσεις και πρωτόγνωρες στο να τις βιώνεις στην καθημερινότητά σου αλλά και στο να τις αντιμετωπίζεις. Η ελπίδα έχει έρθει με τον εμβολιασμό, ο οποίος, κατά τους ειδικούς, μας θωρακίζει επαρκώς και πλέον θα αρχίσουμε σταδιακά, να επανερχόμαστε στους ρυθμούς ζωής που είχαμε.
Τα πρόσφατα γεγονότα που αναδείχθηκαν, αναφορικά με θέματα παιδεραστίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων, μόνο απέραντη οργή και θλίψη προκάλεσαν στη συντριπτική πλειοψηφία της Κοινωνίας μας. Μιας Κοινωνίας όμως, της οποίας κομμάτι αποτελούσαν και οι δράστες των αποτρόπαιων πράξεων, οι οποίοι βίωναν την καθημερινότητά τους ανενόχλητοι και σε πολλές περιπτώσεις «κουνούσαν και το δάχτυλο» στον επαγγελματικό τους τομέα.
Πολλά διαδραματίζονται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, μεταβάλλοντας το γίγνεσθαι που έχουμε συνηθίσει. Αυτό που δεν μεταβάλλεται, είναι η στάση και η συμπεριφορά της Τουρκίας. Διαρκώς προκλητική, διαρκώς επιθετική, διαρκώς με στόχο την όξυνση και την «εφεύρεση» κάποιου λάθους, που θα δώσει αφορμή για επόμενες κινήσεις και διαρκώς υπό το πρίσμα του επεκτατισμού που έχει στο μυαλό του ο Τούρκος Πρόεδρος.
Ένα από τα πιο γνωστά προβλήματα, διαχρονικά, του τόπου μας είναι η «γραφειοκρατία», η οποία σε συνδυασμό με την «πολυνομία», καθιστούν από δύσκολη μέχρι αδύνατη την επίλυση απλών ή και πιο σύνθετων θεμάτων που ανακύπτουν και χρήζουν άμεσης επίλυσης.
Εκ νέου τέθηκαν νέα μέτρα σε εφαρμογή για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, αφού οι αριθμοί των κρουσμάτων, διασωληνωμένων και όσων δεν τα κατάφεραν, αποδεικνύουν, ότι η λήψη τους ήταν αναγκαία. Τα νέα αυτά μέτρα, προσθετικά σε όσα ισχύουν, ήταν σίγουρα απαραίτητα, η απόφαση για τη λήψη τους σίγουρα δεν ευχαριστεί κανέναν και σίγουρα, δεν γνωρίζουμε, εάν θα φέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Του Δρος Παναγιώτη Ε. Τζαβάρα, ΕισαγωγήΟ Donald Trump θα μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος με την αμεσότερη επαφή με τους ψηφοφόρους του, καθώς είχε 89 εκατομμύρια ακόλουθους στο twitter (έναντι 23 του Joe Biden). Έφτανε όμως μια απόφαση του Jack Dorsey (και λίγο αργότερα του Mark Zuckerberg), χωρίς καν ένα νόμο ή μια υπογραφή, για να διακόψει την επικοινωνία του προέδρου των ΗΠΑ με δεκάδες εκατομμύρια ψηφοφόρων του.Αυτός λοιπόν είναι ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος της εικονικότητας. Τα Social Media, με τα πολλά τους οφέλη στην επικοινωνία, την αμεσότητα και την ενημέρωση, καλλιεργούν ταυτόχρονα το πιο εύφορο έδαφος για τη διασπορά ψεμάτων, μίσους και πολιτικής χειραγώγησης. Μπορούν οι χρήστες να υπονομεύσουν τη Δημοκρατία; Τα Social Media είναι πλούτος έκφρασης ή βήμα μιας διαδικτυακής οχλοκρατίας; Τελικά, πόση Δημοκρατία χωράει στα Social Media; Αυτά είναι ορισμένα ερωτήματα που μας απασχολούν στο παρών κείμενο.Η Δημοκρατία εμπλουτίζεται ή απειλείται από τα Social Media;Πριν γίνει οποιαδήποτε ανάλυση στα δύσκολα ζητήματα ελευθερίας έκφρασης, η κοινωνική επιστήμη καταδεικνύει δύο χρήσιμα συμπεράσματα. Καταρχήν, ότι δεν υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός στα Social Media. Είναι προφανές ότι οι δυνάμεις της αγοράς δεν θα φροντίσουν αυτόματα για την πολυφωνία, τη διαφάνεια και τελικά για την προστασία της Δημοκρατίας. Κατά δεύτερον, σε τέτοια μη πολυφωνικά και εν δυνάμει χειραγωγούμενα μέσα, λίγοι είναι ικανοί να διακρίνουν το αληθές από το ψευδές.Η άνοδος του λαϊκισμού την τελευταία δεκαετία στη Δύση (βλέπε Trump στις ΗΠΑ, κύμα ακροδεξιάς στην Ευρώπη και Brexit), συνδέεται κατά κύριο λόγο με την διάδοση των Social Media που γίνεται σχεδόν ταυτόχρονα. Τα Social Media κατά τη δεκαετία των 10’s, δημιούργησαν έναν πλούτο έκφρασης, αλλά παράλληλα δόθηκε βήμα σε μια διαδικτυακή οχλοκρατία και σε κάθε τυχοδιώκτη ιδεολόγο. Αμφιλεγόμενα κείμενα και βαρύγδουπα ψεύδη, κατέκλυσαν τις οθόνες μας -με αποκορύφωμα τα fake news- σμιλεύοντας έτσι έναν θαυμαστό καινούργιο κόσμο εικονικότητας.Επιπρόσθετα, είναι οι ιδιωτικές εταιρείες που διαχειρίζονται τα Social Media, με στόχο όχι βεβαίως την πολυφωνία, αλλά ούτε και την προπαγάνδα. Βασική επιδίωξη τους είναι απλούστατα ο εθισμός, η έξη. Οι χρήστες δηλαδή, να τα χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο, για το οτιδήποτε. Με αυτόν τον τρόπο, οι χρήστες των Social Media εξαρτώνται από αυτά, γράφοντας, αλληλεπιδρώντας ή απλώς διαβάζοντας διαρκώς αναρτήσεις και σχόλια. Ένα άλλο εξίσου σοβαρό θέμα είναι οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν τα Social Media. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence) και τα Μεγάλα Δεδομένα (Big Data), μπορούν να εκτιμήσουν την προσωπικότητα των χρηστών τους καλύτερα απ’ ό,τι οι φίλοι, οι γονείς και οι σύντροφοί τους, όπως αποκάλυψε επιστημονική έρευνα του καθηγητή Michal Kosinski στο Stanford University.Απόδειξη για τα παραπάνω είναι η περίπτωση της εταιρείας Cambridge Analytica. Mε τα Big Data που είχε στα χέρια της το 2016, εντόπισε όχι απλά τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους στις ΗΠΑ, αλλά εκείνους που έκλιναν περισσότερο προς τον Trump. Έτσι, αφού τους τροφοδότησε με πλήθος ψευδών ειδήσεων (fake news) και πολιτικών διαφημίσεων, ψήφισαν Trump πεπεισμένοι ότι ενήργησαν με τη δική τους ελεύθερη βούληση. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το δημοψήφισμα για το Brexit.Πιο πρόσφατο παράδειγμα, που ενισχύει την μεγάλη επιρροή των Social Media και τις αρρυθμίες που μπορούν να προκαλέσουν, είναι η επίθεση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο. Η εισβολή στο λίκνο της Δημοκρατίας, ήταν ένα πολιτειακό τραύμα που ίσως αφήσει ολέθριες συνέπειες τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Trump βεβαίως έφυγε, όμως το πρόβλημα παραμένει, και αφορά κυρίως την αστική φιλελεύθερη Δημοκρατία. Στον αντίποδα, το μπλοκάρισμα των λογαριασμών του Trump στα Social Media, ακροβατεί μεταξύ των δυσδιάκριτων ορίων της προστασίας της Δημοκρατίας και της λογοκρισίας. Έτσι αποδεικνύεται πάλι η υπέρμετρη δύναμη των Social Media, που τα κάνει να λειτουργούν ως το μέσο (αν όχι ο επιταχυντής) των εξελίξεων, των ομαδοποιήσεων και των πολιτικών πειραματισμών.Προφανώς, τα Social Media δεν επηρεάζουν τους χρήστες με τον ίδιο τρόπο. Οι επιπτώσεις τους εξαρτώνται τόσο από τον τρόπο χρήσης, όσο και από τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε χρήστη. Τα Social Media είναι μια τεχνολογία που εξαρτάται –και διαμορφώνεται τεχνολογικά– από τα μοτίβα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Βέβαια, διαφορετικές πλατφόρμες ασκούν διαφορετικά είδη επιρροής.ΣυμπέρασμαΗ Δημοκρατία αποτελεί ένα φαινόμενο τέτοιο που από τη φύση του ενισχύει και αυτούς που την κακομεταχειρίζονται. Δεν εγγυάται από μόνο της, ως πολίτευμα και ως κατάσταση, πως όλοι θα την μεταχειρίζονται με τον σωστό τρόπο. Ζητούμενο για μία κοινωνία είναι να μάθει διαχειρίζεται τη Δημοκρατία με τις σωστές αναλογίες και τις σωστές ισορροπίες.Το ζήτημα των ατομικών ελευθεριών και ειδικότερα η ελευθερία της έκφρασης μέσω των Social Media, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς αναμένεται σύντομα η ενσωμάτωση της Οδηγίας της Ε.Ε. που θα ρυθμίζει ακόμη και θέματα περιεχομένου του διαδικτύου.Το δίλημμα του χαρακτηρισμού των Social Media ως δημοκρατικών ή αντιδημοκρατικών εργαλείων δεν πρέπει να υφίσταται. Δεν είναι ούτε εκ φύσεως ευνοϊκά, ούτε εκ φύσεως απειλή για τη Δημοκρατία. Ωστόσο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματα της εποχής μας δεν βρίσκονται στον «ακτιβισμό του πληκτρολογίου». Οφείλουμε να καλλιεργήσουμε μια νέα γενιά που θα ξεκινήσει να αναγνωρίζει, να συζητάει και να χειρίζεται πιο συνειδητά την υψηλή διακύβευση των ημερών της, δηλαδή την τεχνολογία. Τα Social Media ακολουθούν την φύση μας, δεν την πλάθουν. Όλοι δικαιούμαστε να έχουμε τη δική μας γνώμη, αλλά όχι τα δικά μας γεγονότα. Η συμφωνία πάνω σε αυτό θα ήταν μια καλή αρχή. * Ο Παναγιώτης Τζαβάρας είναι λέκτορας στο Τμήμα Διοίκησης και Μάρκετινγκ της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Είναι ώρα για Ομοψυχία και Παλλαϊκό Αγώνα. Οι πολίτες περιμένουν από τα πολιτικά τους κόμματα να βρούμε κοινή περπατησιά για την έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της χώρας. Πρώτα ο άνθρωπος, πρώτα ο Έλληνας.
Η Κυβερνώσα παράταξη, σύμφωνα και με όλες τις δημοσκοπήσεις, διατηρεί μεγάλο προβάδισμα από την αξιωματική αντιπολίτευση και αυτό της δίνει την ευχέρεια, να πράττει και να υλοποιεί αυτά που προεκλογικά είχε παρουσιάσει στο πρόγραμμά της και αυτά από τα οποία θα κριθεί στις επόμενες εκλογές.
Είδε το φως της δημοσιότητας, στο σύνολο των ΜΜΕ, απόσπασμα από την κατάθεση του αρμόδιου αξιωματικού της Τροχαίας, σχετικά με όσα συνέβησαν στην πυρκαϊά στο Μάτι. Έχοντας αναλάβει την υπεράσπιση του συγκεκριμένου αστυνομικού κατά την ανακριτική διαδικασία, πρέπει να αναφερθούν κάποιες αλήθειες, όπως αυτές αναδείχθηκαν.
Όσο ταραγμένη είναι εδώ και καιρό η καθημερινότητά μας εξ’ αιτίας του κορωνοϊού και των άμεσων συνεπειών που υφιστάμεθα, τόσο ήρεμη είναι η πολιτική ζωή του τόπου μεταξύ της Κυβέρνησης και των λοιπών πολιτικών κομμάτων.
Η χώρα βρίσκεται στην καρδιά του δεύτερου απαγορευτικού, αγγλιστί, lockdown, και τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, παρότι η κυβέρνηση δίνει μεγάλη μάχη για να εφαρμοστούν τα μέτρα.
Οι εικόνες από το Καπιτώλιο στις ΗΠΑ, με την βίαιη είσοδο πολλών εξαγριωμένων πολιτών, ήταν σοκαριστικές αλλά ταυτοχρόνως και μία πρωτόγνωρη και σκληρή «καλημέρα» στη νέα χρονιά και όσα φέρνει μαζί της, σαν απόρροια πολλών γεγονότων.
Η νέα χρονιά ήρθε και μαζί της ήρθαν και οι ελπίδες όλων μας τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ελπίδες, που κατανοήσαμε πλήρως την σημασία τους την χρονιά που πέρασε, αφού δικαίως θα μείνει στην ιστορία, σαν πολύ δύσκολη και ιδιόμορφη. Απ’ όλα είχε το 2020 και όλα μας τα έδωσε ανηλεώς και απλόχερα. Και, πέρα από πολλά, ήταν και πολύ γρήγορα και πρωτόγνωρα, γι’ αυτό και η διαχείρισή τους υπήρξε των άκρων.
Η χρονιά που τελειώνει σε λίγες ημέρες, μπορούμε να πούμε, ότι ήταν η πιο δύσκολη, η πιο πρωτόγνωρη, η πιο σκληρή και μύρια όσα άλλα ακόμη που αποδεικνύουν, όσα βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε.
Η ιδιόμορφη «καθημερινότητα» που το έτος 2020 μας επέβαλλε, συνεχίζεται σε κανονικούς ρυθμούς και θα μας οδηγήσει με τον ίδιο τρόπο και τις επόμενες λίγες ημέρες που απομένουν, έως την αλλαγή του χρόνου.
Ήταν Φεβρουάριος του 2020 που τα πρώτα κρούσματα covid-19 έγιναν γνωστά καθώς και μια ίωση που θα άλλαζε τα πάντα γύρω μας.
Ο κάθε γονιός που έχει παιδιά αφ’ ενός για το πιο ήσυχο απ’ αυτά είναι εφησυχασμένος, αφού είναι υπάκουο και φρόνιμο και αφ’ ετέρου για το πιο ανήσυχο, έχει πάντα «το νου του», αφού δεν ξέρει το πρόβλημα που θα προκύψει από την συμπεριφορά του.
Κριτική ασκείται στην Κυβέρνηση, για τον τρόπο που διαχειρίζεται την πανδημία του κορωνοϊού και ειδικότερα, για τα εκάστοτε μέτρα που αποφασίζονται και εφαρμόζονται. Μια κριτική, η οποία πρέπει να ιδωθεί υπό διάφορα πρίσματα, ώστε να καταλήξουμε ως προς το είδος της.
Από τις βασικές προτεραιότητες της, αλλά και δεσμεύσεις της διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής αποτελεί η στήριξη των ευάλωτων- και σε πολλές των περιπτώσεων- αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων και ατόμων, στο πλαίσιο της κοινωνικής της πολιτικής.
Είναι από τις λίγες στιγμές στην πορεία της Χώρας μας, που έχουν ταυτοχρόνως προκύψει πολλά και σοβαρά θέματα, τα οποία χρήζουν συνεχούς παρακολούθησης και συνεχούς λήψης αποφάσεων.
Προσπάθεια κάθε νόμου που ψηφίζεται στη Βουλή, είναι η σαφήνειά του, ως προς το αντικείμενο που πραγματεύεται και η μή ύπαρξη «παραθύρων», ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του. Θεμελιώδη και τα δύο, γιατί η χώρα μας είναι πλειστάκις παθούσα από εκ των υστέρων ερμηνείες, από διασταλτικές ή συσταλτικές ερμηνείες κατά το δοκούν, από εγκυκλίους που εξειδικεύουν την ερμηνεία κλπ.
