επικαιρότητα

«Η μητέρα προσπαθούσε να με πείσει ότι είχε αγωνία χωρίς όμως αυτό να συνοδεύεται από συναίσθημα και αγωνία. Δεν με έπεισε. Δεν είχε εγκαθιδρυθεί καν η σχέση μητέρας – κόρης, αλλά δεν πρόλαβα να βεβαιωθώ γι’ αυτό. Η κατηγορουμένη μητέρα είχε μεγάλη απόκλιση σε σχέση με άλλους γονείς. Είχε μια εμμονική σκέψη ότι θα συμβεί κάτι κακό, μου έκανε εντύπωση» κατέθεσε η ψυχολόχος.

Εντύπωση της έκανε και η περιγραφή του παιδιού από την κατηγορουμένη, αφού αναφερόμενη στη Μαλένα έλεγε πως πρόκειται για να ήσυχο κοριτσάκι που τακτοποιεί τα πράγματα του. «Μου έλεγε ότι είναι πολύ καλή, ήσυχο κορίτσι που έχει σχέση καθαριότητας και τακτοποίησης, κάτι που δεν ισχύει για ένα τόσο μικρό παιδί. Ας πούμε για τη Τζωρτζίνα μου είπε ότι είναι θρασεία και εγωίστρια. Όλα αυτά μου τα είπε αποστασιοποιημένα και ψυχρά. Οι χαρακτηρισμοί της με ξένισαν» είπε και συμπλήρωσε πως οι αναφορές της γινόταν με τρόπο ψυχρό και αποστασιοποιημένο.

«Η κατηγορούμενη είχε ένα βλέμμα σκοτεινό, απαθές, αποστασιοποιημένο, δεν είναι το βλέμμα του ανθρώπου που υποφέρει. Δεν εξέφρασε καμία αγωνία. Είχε μια παγωμένη έκφραση. Υπάρχουν γονείς που κλαίνε είναι σε απελπισία. Μου έλεγε «φοβάμαι πολύ για εκείνη». Το πιο εντυπωσιακό όμως για μένα είναι ότι έλεγε ότι δεν θα πάει καλά η Μαλένα. Σαν να είπε ότι είχε μια ικανότητα μεταφυσική κάπως να διαισθάνεται το κακό που πρόκειται να συμβεί. Δεν με έπεισε.

Περιγράφοντας όσα αποκόμισε από τη συνάντηση της με τη Μαλένα, είπε πως το παιδί την άκουγε ανέκφραστο. «Με εντυπωσίασε ότι δεν απευθύνθηκε στη μητέρα. Με τα παιχνίδια που της έδωσα άρχισε να κάνει ένα προσωπικό παιχνίδι. Δεν υπήρχε καμία αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και παιδιού. Οι νοσηλεύτριες μου είπαν για ένα ζωηρό παιδί, αλλά σε εμένα ήταν ανέκφραστο ακόμη και όταν του έδωσα παιχνίδια».

Κατάθεση ογκολόγου

«Το παιδί δεν χάθηκε ούτε από λευχαιμία, ούτε από ηπατική ανεπάρκεια. Βάζω τη σφραγίδα μου γι’ αυτό» είπε στο δικαστήριο ο παιδίατρος – ογκολόγος, Απόστολος Πουρτσίδης.

«Δεν ενέπνεε καμία ανησυχία η Μαλένα στον όροφο. Είχαμε πολύ πιο σοβαρά περιστατικά. Ήταν το παιδί που απασχολούσε λιγότερο το όροφο και ιατρικά και νοσηλευτικά. Όταν μου είπε η συνάδελφος «χάσαμε τη Δασκαλάκη» δεν το περίμενα ούτε στην πιο τρελή μου φαντασία. Πήγα στο δωμάτιο υπήρχε διάχυτη θλίψη και είπα στους γονείς ότι πρέπει να γίνει νεκροτομή. Δεν ρώτησαν κάτι. Ο πατέρας ήταν σε μια πολυθρόνα και ψέλλιζε, κάτι για την κορτιζόνη αλλά δεν θυμάμαι η μητέρα να είπε κάτι, ίσως ρώτησε «πως έγινε αυτό». Ήταν και εκείνη συγκλονισμένη» ανέφερε ο μάρτυρας.

«Εγώ 35 χρόνια δεν έχω δεν άνθρωπο με ηπατική ανεπάρκεια να περπατά στο διάδρομο. Στα παιδιά δεν έχω δει ηπατική ανεπάρκεια, δεν έχω δει ασθενή να πεθαίνει από ηπατική ανεπάρκεια, Δεν συζητάμε για ηπατική ανεπάρκεια για τη Μαλένα για ένα παιδί που κυκλοφορούσε λίγο πριν. Για εμένα δεν υπάρχει ηπατική ανεπάρκεια» είπε ο μάρτυρας χωρίς να αποκλείσει το ενδεχόμενο ασφυξίας.