διεθνή

Όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του το CΝΝi οι νίκες στα ντιμπέιτ δεν μεταφράζονται πάντα σε νίκες στην κάλπη.

Συχνά χρειάζονται μέρες ή και εβδομάδες για να διεισδύσει βαθιά μέσα στο εκλογικό σώμα μία τηλεμαχία και να κατασταλάξουν οι εντυπώσεις.

Τόσο ο Τραμπ το 2016 όσο και ο Τζορτζ Μπους το 2004 κρίθηκε ότι έχασαν τις τηλεμαχίες, αλλά κέρδισαν τον Λευκό Οίκο.

Στα πλεονεκτήματα που έχει ο Τραμπ στη φαρέτρα του είναι δύο ζητήματα που απασχολούν έντονα τους Αμερικανούς ψηφοφόρους: η οικονομία και η μετανάστευση.

Με πολλούς από αυτούς να περιμένουν ακόμη τα οφέλη της οικονομικής ανάκαμψης μετά την πανδημία, δεν είναι σίγουρο ότι η τηλεμαχία θα καθορίσει την ψήφο τους. Αν και υπερβολικοί οι ισχυρισμοί του Τραμπ για τη μετανάστευση και το έγκλημα έχουν αποδειχθεί ισχυροί στο παρελθόν. Φυσικά σοκαριστικά γεγονότα στο εσωτερικό ή το εξωτερικό τους επόμενους δύο μήνες είναι ικανά να ανατρέψουν την ισορροπία.

Η εκστρατεία της Χάρις είναι αισιόδοξη ότι έχει βελτιώσει τις πιθανότητές της μεταξύ των περίπου 200.000 αναποφάσιστων ψηφοφόρων που θα κρίνουν το αποτέλεσμα σε πολιτείες - κλειδιά.

Πέρα από το γεγονός ότι η Χάρις κατάφερε να γίνει ορατή στους ψηφοφόρους και να απαντήσει στους προβληματισμούς τους, αλλά και να κάνει τον Τραμπ να πέσει στην παγίδα της χωρίς να υποπέσει σε λάθη πέτυχε και κάτι ακόμη. Απέδειξε ότι ήταν σωστή η απόφαση των Δημοκρατικών να εγκαταλείψουν τον Μπάιντεν ως υποψήφιο μετά το καταστροφικό για τον πρόεδρο ντιμπέιτ του Ιουνίου.

Ο Τραμπ, πάλι, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο δόλωμα και αντί να επικεντρωθεί στην αντίπαλό του και την επιχειρηματολογία της αποδόμησε τις δικές του θέσεις. Αυτό ήταν εμφανές όταν επανέλαβε τη θέση ότι μετανάστες από την Αϊτή τρώνε κατοικίδια στο Οχάιο, ισχυρισμό που έχει αμφισβητήσει και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος του Τζ. Ντ. Βανς.