πολιτική

Α) Δεν υπήρξαν ποτέ εκλογές θρίλερ. Εκλογές θρίλερ έβλεπαν μόνον όσοι, και ήταν σχεδόν το σύνολο του μιντιακού συστήματος του πλανήτου, απλώς δεν ήθελαν να κερδίσει ο Τραμπ.

Την Τρίτη το απόγευμα με πήρε τηλ ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος, ενός μεγάλου σάιτ και μου λέει: «Τα έμαθες; Κέρδισε η Κάμαλα και ο Τραμπ λένε ότι θα κάνει πραξικόπημα».

Του λέω: «Μα πώς θα κάνει πραξικόπημα ο Τραμπ, που δεν έκανε όταν ήταν Πρόεδρος και ενώ υπάρχει ήδη άλλη Κυβέρνηση εκεί που ελέγχει το Κράτος τους;»

Μου απάντησε, ότι αυτά του έλεγαν κάποιοι φίλοι του από τις ΗΠΑ. Οπότε κατέληξε να με ρωτάει ποιος πίστευα εγώ ότι θα κέρδιζε και όταν του είπα «Ο Τραμπ 100%», μου λέει: «Να σου πω την αλήθεια κι εγώ αυτό βλέπω…».

Προσέξτε! Ακόμη και όσοι, λόγω πολιτικής εμπειρίας, είχαν καταλάβει ότι οι εκλογές αυτές πήγαιναν προς αυτή την πλευρά, φοβόντουσαν να το πουν, μήπως και τους κακοχαρακτηρίσουν.

Είναι μεγάλο πρόβλημα, ασφαλώς, η απαξίωση των δημοσκοπήσεων στις ΗΠΑ.

Θυμηθείτε την παγκόσμια είδηση για τη μεγάλη «ανατροπή» στην Άϊοβα, μόλις το Σάββατο, που η Κάμαλα Χάρις «προηγείτο» ξαφνικά με «+4%» σε μία παραδοσιακά υπέρ του Τραμπ Πολιτεία. Τελικώς, ο Τραμπ κέρδισε με +13%

17 μονάδες διαφορά σε 48 ώρες, δεν δικαιολογούνται από καμμία εταιρία, με κανένα στατιστικό μοντέλο να τις χάσει και να παρουσιάσει ανάποδα τον νικητή. Πρόβλημα που θα ενισχύσει μακροπρόθεσμα την καχυποψία των ψηφοφόρων στα εργαλεία και στην αντικειμενικότητά τους. Σχεδόν όλοι οι αναλυτές τόσο στις ΗΠΑ, όσο και εδώ, μετά την ομιλία Τραμπ στη Νέα Υόρκη και τα ατυχή «χιουμοριστικά» σχόλια για το Πουέρτο Ρίκο, προεξοφλούσαν τη στροφή των Ισπανοφόνων κατά Τραμπ.

Τελικώς, οι Ισπανόφωνοι ψήφισαν και αυτοί Τραμπ.

Ακούγαμε για τη λαϊκή ψήφο, που την έχει σίγουρα η Κάμαλα Χάρις, αλλά λόγω του «περίεργου» εκλεκτορικού συστήματος, μπορεί, αν και θα έχανε ο Τραμπ, τελικά να κέρδιζε.

Τελικώς, κέρδισε και τη λαϊκή ψήφο και δη με σημαντική διαφορά.

Μα πραγματικά, όλοι οι δήθεν «έγκυροι» αναλυτές και δημοσιογράφοι έπεσαν και έπεφταν διαρκώς έξω; Όχι απλά ηρνούντο να δουν την πραγματικότητα.

Ότι δηλαδή οι Αμερικανοί πολίτες είχαν από καιρό αποφασίσει να αντιδράσουν σε ένα κατεστημένο που τους θεωρούσε και τους θεωρεί: «καθυστερημένους», «αποτυχημένους», «αμόρφωτους». Ακόμη και οι συνεχείς αναλύσεις ότι οι κάτοχοι πτυχίου ψηφίζουν Κάμαλα Χάρις, ενώ οι απλοί αποφοίτοι σχολείων Τραμπ, ή οι διαρκείς παρουσία των celebrities υπέρ της κας Χάρις, όχι μόνον δεν βοηθούσε αλλά συσπείρωνε το εκλογικό σώμα ακόμη περισσότερο υπέρ Τραμπ. Οι ψηφοφόροι είμαστε όλοι ίσοι και δεν πρέπει να τους διαχωρίζουμε με δήθεν ποιοτικά κριτήρια.

Ή απολύτως αφ´υψηλού αντιμετώπιση της «ελίτ» του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ στα αισθήματα του μέσου Αμερικανού ψηφοφόρου, σε συνδυασμό προφανώς με το απίστευτο πολιτικό ταλέντο του Ντόναλντ Τραμπ έφεραν αυτό το αποτέλεσμα.