επικαιρότητα

Ξεκινώντας από την ενημέρωση των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, ο υπουργός Επικρατείας διατύπωσε την άποψη ότι «έχει διογκωθεί κάπως υπερβολικά αυτή η ενημέρωση, η οποία γίνεται παγίως, έχουν γίνει τουλάχιστον 20 έως σήμερα. Γίνεται σε όλα τα νομοσχέδια από τον επισπεύδοντα υπουργό προς τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για να φωτίσουν τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου».

Στη συνέχεια εξήγησε γιατί θα εισηγηθεί εκείνος το επίμαχο νομοσχέδιο: «Μιλάμε για την υλοποίηση μίας από τις θέσεις της εθνικής στρατηγικής για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, η οποία είχε εκπονηθεί απο την κυβέρνησή μας στην προηγούμενη θητεία και ξεκίνησε να υλοποιείται. Πρόκειται για μία διυπουργικού χαρακτήρα στρατηγική, που αφορά πολλά υπουργεία. Όπως, για παράδειγμα, για την εθνική στρατηγική για τα Άτομα με Αναπηρία την αρμοδιότητα έχει ο κ. Παπασταύρου». Αντιστοίχως, έτσι, την ευθύνη για τη στρατηγική για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ έχει ο κ. Σκέρτσος.

Σε επόμενο, δε, σημείο της συνέντευξης, ανέφερε ότι «ο πρωθυπουργός έχει υπάρξει πολύ σαφής και έχει πει ότι αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν έχει άσπρο και μαύρο. Για αυτό και δεν ερχόμαστε με όρους κατίσχυσης απέναντι στην αντίθετη άποψη. Σεβόμαστε απόλυτα και την αντίθετη άποψη όσων διαφωνούν».

Πάντως, συνέχισε, «η Ελλάδα, ως μία φιλελεύθερη δημοκρατία, δεν πρέπει να κάνει τίποτε λιγότερο, αλλά και τίποτε περισσότερο, από αυτό που έχουν κάνει 36 χώρες του κόσμου, 20 στην Ευρώπη, ως προς την ισότητα στον γάμο. Και 22 χώρες στην Ευρώπη και 39 στον κόσμο ως προς την τεκνοθεσία εντός ενός ομόφυλου γάμου. Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των παιδιών τα υπερασπιζόμαστε πέρα και πάνω από κόμματα και ιδεολογίες, δεν επιτρέπουν συγκρούσεις και στρατόπεδα».

Ως εκ τούτου, «εμείς πρέπει να κάνουμε αυτό που ορίζουν η δημοκρατία και το κράτος δικαίου εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας». Άλλωστε, όπως συμπλήρωσε, «υπάρχουν παντρεμένα ζευγάρια που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Γερμανία, που αναγνωρίζονται ως ζευγάρια. Έρχονται στην Ελλάδα και δεν αναγνωρίζονται ως ζευγάρια. Άρα, στερούνται ένα δικαίωμα. Υπάρχουν, αντίστοιχα, παιδιά που αναγνωρίζονται ως παιδιά ενός ζευγαριού ομοφύλων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και όταν έρχονται στην Ελλάδα χάνουν αυτά τα δικαιώματα. Είναι πολλά αυτά τα ζευγάρια; Είναι πολλά αυτά τα παιδιά; Δεν είναι. Είναι ένα ζήτημα που αφορά μία μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Σίγουρα το πρόβλημα αυτό δεν είναι στην προτεραιότητα της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, είμαστε μία κυβέρνηση που πρέπει να δουλεύουμε για όλους τους πολίτες και δεν μπορούμε να στρίβουμε το βλέμμα μας από προβλήματα που υπάρχουν στην κοινωνική πραγματικότητα».

Επανερχόμενος στο θέμα που ανέκυψε με τους βουλευτές, ο κ. Σκέρτσος επανέλαβε ότι «θα υπάρχει ψήφος κατά συνείδηση στους βουλευτές, από εκεί και πέρα οι υπουργοί που συμμετέχουμε στο υπουργικό συμβούλιο, εκεί όπου συζητιούνται τα θέματα και τελικά εγκρίνεται ή όχι ένα νομοσχέδιο, έχουμε μία αυξημένη ευθύνη στήριξης αυτών των πρωτοβουλιών».

Με την ταυτόχρονη διευκρίνιση, «ένας υπουργός δεν παύει να είναι και βουλευτής. Και ο κ. Βορίδης έχει διατυπώσει εγκαίρως τις δικές του ενστάσεις. Όλα θα τα δούμε στην ώρα τους».

Στο ερώτημα εάν ο κ. Βορίδης μπορεί να βρεθεί εκτός κυβέρνησης, απάντησε: «Δεν νομίζω ότι τίθενται τέτοια ζητήματα σε αυτήν τη φάση». «Υπάρχει έλλειμμα ενημέρωσης. Η υιοθεσία στην Ελλάδα για μόνο άντρα ή μόνη γυναίκα, ανεξαρτήτως του σεξουαλικού προσανατολισμού, υφίσταται από το 1946. Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που έχουν παιδιά και που εντός μίας σχέσης ή ενός συμφώνου συμβίωσης δεν αναγνωρίζεται αυτή η σχέση προς το άλλο μέλος», πρόσθεσε.

Εξάλλου, όπως διευκρίνισε, «δεν στερούμε τίποτε ως προς τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Δεν παίρνουμε τίποτε από κανέναν. Επεκτείνουμε ένα αστικό δικαίωμα ως προς τον πολιτικό γάμο. Δεν επιτρέπονται διακρίσεις στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού». «Θεωρούμε ότι κάποιος πρέπει να στιγματίζεται, επειδή έχει τον α ή τη β σεξουαλικό προσανατολισμό;», διερωτήθη.