επικαιρότητα

Ο κληρικός αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδίδονται έπειτα από καταγγελίες παιδιών που φιλοξενήθηκαν σε σπίτια της Κιβωτού, ισχυριζόμενος ότι η στόχευση ήταν να καταστραφεί το έργο της οργάνωσης. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, όλα όσα καταθέτουν εις βάρος του τα παιδιά «ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας». Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, η δημιουργία της Κιβωτού ήταν μία απόφαση αγάπης που πήρε με σκοπό να «θεραπεύσει το τραύμα» που κουβαλούσαν παιδιά που έβλεπε να είναι παραμελημένα.

 «Πιστεύω ότι τα παιδιά καθοδηγήθηκαν από κάποιους για να κάνουν αυτές τις καταγγελίες. Εγώ τους συγχωρώ, γιατί τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί, έχω κοπιάσει, έχω δώσει το είναι μου κι εγώ και η πρεσβυτέρα και οι άλλοι άνθρωποι της Κιβωτού. Σώσαμε επανειλημμένως τα παιδιά από φυλακές, βοηθήσαμε να σταθούν αυτά τα παιδιά και χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας για να μας καταστρέψουν, ενώ εμείς λειτουργούσαμε ως κυματοθραύστης […]. Οι καταγγελίες για εξαντλητικές εργασίες είναι στη σφαίρα της φαντασίας. Το ίδιο και οι καταγγελίες για τους ξυλοδαρμούς. Εγώ θα μπορούσα να δώσω τέτοιες εντολές; Είχα εγώ πειθήνια όργανα; Ολα αυτά έρχονται κόντρα στις αξίες μου και ως ιερέα και ως ανθρώπου, έρχονται κόντρα και στις αξίες της Κιβωτού», είπε ο ιερωμένος.

Ανέφερε επίσης πως δεν υπήρχαν ούτε τιμωρίες ούτε εξαντλητικές εργασίες: «Ούτε εξαντλητικές εργασίες ούτε τίποτα! Οποιος ήθελε βοηθούσε. Τα παιδιά είχαν ένα καταπληκτικό πρόγραμμα, με εκδρομές και ταξίδια. Πάντοτε τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο, τη μουσική, σε επαφή με τη γη και τα ζώα. Ολα τα παιδιά είχαν το ζωάκι τους, τον κηπάκο τους, φύτευαν τα δικά τους φυτά. Το παιδί έτσι μάθαινε να είναι υπεύθυνο», υποστήριξε ο κατηγορούμενος.

Αναφερόμενος στη δημιουργία της Κιβωτού, ο πατήρ Αντώνιος είπε πως όταν το 1998 τοποθετήθηκε στον Αγιο Γεώργιο στην Ακαδημία Πλάτωνος έβλεπε τα παιδιά της περιοχής, πολλά εκ των οποίων ήταν παραβατικά, άλλα που δεν πήγαιναν σχολείο, «πολύ τραυματισμένα, παραμελημένα παιδιά» να περιφέρονται αργά την νύχτα στην πλατεία.

Το περίκλειστο σύστημα της τιμωρίας

«Ηθελα να κάνω κάτι. Αποφάσισα να δημιουργήσω αθλητικά τμήματα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, για να τα εντάξουμε σε έναν χώρο όπως η ενορία. Η πλατεία ήταν το στέκι τους. Αργά τη νύχτα τα έβλεπα να περιφέρονται και κατάλαβα ότι ήταν παιδιά παραμελημένα. Ακόμα και κλοπιμαία μοιράζονταν. Κάτι πρέπει να γίνει, έλεγα. Κατάλαβα ότι πολλά δεν πήγαιναν σχολείο. Ετσι ονόμασα την οργάνωση Κιβωτό, για να βρίσκουν εκεί καταφύγιο. Δεν είχαν το μεσημέρι πού να φάνε ή πού να βρουν ένα χώρο να διαβάζουν. Καταφέραμε να τα γράψουμε στο σχολείο και να έρχονται το μεσημέρι, να τρώνε και να διαβάζουν.

Ηθελα να τους μάθω να συγχωρέσουν κυρίως τους γονείς τους, πολλά ένιωθαν μίσος. Σε αυτό στοχεύαμε. Ο ρόλος μου ήταν κυρίως πνευματικός. Ηθελα να αποκτήσουν δεξιότητες», είπε.